Ας θυμηθούμε: Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου – Του Παν. Αναστόπουλου

Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου δεν είναι θέμα για ακρότητες, αντιπαραθέσεις και εθνικιστικές κορώνες.

Ο Mustafa Kemal αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και αρχίζει τη 2η και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας με καθοδήγηση ΓΕΡΜΑΝΩΝ και ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ συμβούλων. 353.000 ψυχές χάθηκαν από την τουρκικά κτήνη που δεν άφησαν τίποτε όρθιο στο διάβα τους. Χωριά κάηκαν, εκκλησίες και νεκροταφεία καταστράφηκαν, παιδιά είδαν τους γονείς τους ν’ αποκεφαλίζονται και μάνες τα παιδιά τους να σφαγιάζονται. Οι Έλληνες του Πόντου έζησαν το διωγμό, την πείνα, τον ξεριζωμό, την προσπάθεια αφανισμού τους με ό,τι βάρβαρο αυτό συνεπάγεται.

Όσοι επέζησαν, ήρθαν και στην Ελλάδα, σκόρπισαν σε πόλεις και χωριά, ρίζωσαν εκεί και έσμιξαν τις συνήθειες και τον πολιτισμό τους με των υπολοίπων Ελλήνων.
Με βάρβαρο τρόπο, η Τουρκία εξόντωσε και έδιωξε από τα χώματα των προγόνων τους τους Πόντιους, τους Αρμένιους, τους Μικρασιάτες, τους Θρακιώτες, τους Κωνσταντινουπολίτες, πρόσφατα τους Κύπριους και τόσους άλλους και χωρίς ενδοιασμούς ξεδιάντροπα διαλαλεί, ότι μπορεί, αν θελήσει, να τα επαναλάβει και στο μέλλον.

Με αρκετή καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Στη διεθνή διπλωματία, τα πρώην αποικιακά κράτη, δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία. Φοβούνται να μην ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου στην Αλγερία για τη Γαλλία, στο Κονγκό για το Βέλγιο, σε πολλές περιοχές για την Αγγλία, στη Λατινική Αμερική για την Πορτογαλία και την Ισπανία.

Όμως οι Πόντιοι δε μένουν με σταυρωμένα χέρια, συσπειρώνονται συνεχώς, προκειμένου να επιδιώξουν την αναγνώριση της γενοκτονίας εις βάρος τους, αλλά και ολόκληρου του Ελληνισμού, έχοντας ως γνώμονα απόδοσης δικαιοσύνης την υποχρέωση αναγνώρισης της ιστορικής αλήθειας από τη Τουρκία.

Ακούστε το τραγούδι Σα Ρασία (Στα βουνά) από μαθητές του 56ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών. Ακόμη και όσοι δεν γνωρίζουμε ποντιακά, βλέποντας την νεοελληνική μετάφραση, σε αυτό το συγκινητικό τραγούδι, που μιλάει για ένα παιδάκι που χάθηκε για πάντα στον Πόντο, νιώθουμε την ανάγκη να το τραγουδήσουμε.

Παν. Αναστόπουλος

Πηγή: https://www.politispress.gr/